«Ἡ καριέρα ἐφευρέθηκε τὸν 20ὸ αἰῶνα — καὶ δὲν θέλω μία», δηλώνει στὸν φίλο του ὁ ἥρωας τῆς Ἄγριας Φύσης.
Προερχόμενη ἀπὸ ἔφηβο ἡ ἀπάντηση δὲν στερεῖται ἀξίας, ὅμως δὲν ἀρκεῖ.
Στὸ παρελθὸν ἐπίσης οἱ γνωστές μας κοινωνίες εἶχαν ὁρμὴ γιὰ ἐπιβίωση,
ἔστω ἂν δὲν ἐμφανιζόταν ὑπὸ τὸν τρόπο τῆς καριέρας, τῆς σύνταξης καὶ τῆς
ἀσφάλισης. Γι’ αὐτὸ ἀξίζει ἀκόμη περισσότερο νὰ σκεφτόμαστε τὴν βιοτικὴ
ὁρμή, καὶ μάλιστα ἐφόσον παράλληλα ἐμφανίζεται ἡ σχετικῶς ἀντίθετη,
γνωστὴ καὶ ὡς ἀσκητική, ὁπότε ὁ ἄνθρωπος ἀπορρίπτοντας τὴν βούληση γιὰ
δύναμη ἐπιδιώκει νὰ ὑπερβεῖ ὅσο γίνεται ἀκόμα καὶ τὴν πιὸ στοιχειώδη
αὐτοσυντήρηση.
Ὁ διχασμὸς ἀναδύεται χαρακτηριστικὰ στὴν διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ, ὁ
ὁποῖος συμβούλευε ὄχι τοὺς Μαθητὲς μόνο οὔτε κάποια εἰδικὴ τάξη ἀσκητῶν,
ἀλλὰ κάθε ἄνθρωπο χωρὶς ἐξαίρεση νὰ μήν ἀγωνιᾶ οὔτε κἂν γιὰ τὴν
διασφάλιση τῆς καθημερινῆς διαβίωσης. Ὑπόδειγμα τοῦ ἀνθρώπου στὴν
διδασκαλία αὐτὴ γίνονται τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ, «ὅτι οὐ σπείρουσιν οὐδὲ
θερίζουσιν οὐδὲ συνάγουσιν εἰς ἀποθήκας, καὶ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος
τρέφει αὐτά».
Τὴν διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ σήμερα δὲν διστάζουν νὰ ἀναιροῦν στὴν
πράξη ἀκόμα καὶ μοναχοί, καὶ ἱερεῖς. Ὅσο γιὰ τοὺς λαϊκούς, ἡ ἐπιδίωξη
ὄχι μόνο ἀσφάλειας, ἀλλὰ τῆς μεγαλύτερης δυνατῆς ἰσχύος, πλούτου, κτὁ.,
θεωρεῖται κατὰ κανόνα φυσιολογικὴ καὶ αὐτονόητη, στὴν δὲ ἐπιτυχία της
ἐπιφέρει θαυμασμὸ τοῦ περίγυρου, στὴν χειρότερη περίπτωση φθόνο, ὅπου
θεμελιώνεται, ὅπως εἶναι γνωστό, ἡ δῆθεν δικαιοσύνη τῶν κομμουνιστικῶν
κομμάτων.
Ἄραγε, εἶναι ἡ διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ τόσο ἀνεδαφική; Θἄλεγα νὰ
προσπαθήσουμε νὰ τὴν σκεφτοῦμε, διαβάζοντας κατ’ ἀρχὴν αὐτούσιο τὸ
κείμενο.
http://hellenism.byzantinewalls.org/archives/648