"ΑΜΑΡΤΩΛΩΝ ΣΩΤΗΡΙΑ"
ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΕΛΑΦΡΩΝ ΕΓΚΛΗΜΑΤΩΝ
ΑΓΑΠΙΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ ΤΟΥ ΚΡΗΤΟΣ
Λέγει λοιπόν ό Αγάπιος είς τό βιβλίον του πώς γνωρίζουμε τά βασικά αμαρτήματα αλλά θά πρέπει νά φυλαγόμαστε καί από τά μικρά πού μπορούν συσσωρευόμενα νά επιφέρουν μεγάλη ζημιά.
" Όστις καταφρονεῖ τὸν μικρὸν ἐγκρεμνόν, ταχέως πίπτει εἰς τὸν μεγαλήτερον. Διά ἕνα καρφὶ χάνεις ἕνα πέταλον, καὶ διὰ αὐτὸν τὸν ὀλίγον σίδηρο ζημιώνεσαι ἕνα πολύτιμον ἄλογον, καὶ διὰ ἕνα ἄλογον, θανατώνεται ἕνας ἄνθρωπος· καὶ ἐὰν ἐπιμελεῖτο ἐξ ἀρχῆς ὁπού τοῦ ἦλθε ἡ ὀλίγη ζημία, δὲν ἐφονεύετο πρὸ καιροῦ διὰ τὴν ἀπροσεξίαν αὐτοῦ. Τα μεγάλα παλάτια καὶ αἱ οἰκοδομαὶ ὁπού χαλούσι, πρῶτον πίπτει ἕνας λίθος μικρός, καὶ ἀνοίγει ὀλίγον εἰς ἕνα τόπον ὁ τοῖχος, ἔπειτα κατ’ ὀλίγον ὀλίγον πίπτουσι τελείως, καὶ ἐδαφίζονται. Πολλάκις συμβαίνει καὶ τινὰ μικρὰ ζῶα ὡσὰν νὰ εἰποῦμεν, μελίσσια, σφίκαις, σφοῦροι, καὶ ἕτερα ὅμοια, ὅταν ἦναι ἄπειρον πλῆθος, φενεύουσιν ἕνα ἀρκούδι, ἢ λέοντα, ἢ καὶ ἄνθρωπον. Τάχα δὲν εἶνε τὰ σπειρία τῆς ἄμμου ἐλαφρὰ καὶ μικρότατα; Αλλ’ ἐὰν φορτώσης ἕνα καράβι, νὰ τὸ γεμίσης. Βουλά καὶ πνίγεται ἢ τάχα δὲν εἶναι αἱ ρανίδες τοῦ ὕδατος πολλὰ μικραῖς; Ἀλλά ἠνωμέναις πολλαῖς καὶ ἀμέτρηταις, κάμνουσιν ἕνα ποτάμι μεγάλον καὶ φοβερώτατον, τὸ ὁποῖον ἀφανίζει μεγάλας οἰκοδομᾶς καὶ σπήτια περίφημα, καὶ ξεριζώνει δένδρα ἀήττητα."
Ἄπεχε γοῦν ἀπὸ τοιαῦτα ἐγκλήματα, καὶ μάλιστα ἀπὸ ταῦτα. Λοιδορίαν, Πονηρίαν, Καύχησιν, Κενοδοξίαν, Μετεωρισμόν, Γέλοια, Εὐτραπελίαν, Αἰσχρολογίαν, Πολυϋπνίαν, καὶ ἕτερα ὅμοια, καὶ ἐξόχως παιγνίδια, χοροὺς καὶ τραγώδια, ἀπὸ τὰ ὁποία πρέπει νὰ φεύγης ἐπιμελῶς διὰ νὰ μὴ πέσης εἰς τὰ μεγαλήτερα, καὶ γένης ἐχθρός του Θεοῦ τοῦ Κτίστου σου καὶ ζημιωθῆς ὅλα ἐκεῖνα τὰ ἀγαθὰ ὁπού ἤκουσες.