«Ράβεις ἕνα παλτό καί περνάει, φτιάχνεις ἕνα σπίτι καί περνάει.
Σαν χριστιανοί φυσικά και δεν πιστεύουμε ότι υπάρχει πεπρωμένο ή μοίρα. Όμως ενώ καταδικάζουμε αυτές τις λέξεις και τις παραπάνω φράσεις δυστυχώς πολλές φορές το σκεπτικό και το νόημα του πεπρωμένου ή της μοίρας το βαπτίζουμε ως «θέλημα του Θεού» υιοθετώντας και καλλιεργώντας την έννοια τους.
Π.χ. κάποιος τραυματίζεται σοβαρά σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα και οι κάποιοι γνωστοί –άνθρωποι της Εκκλησίας- θέλοντας να «παρηγορήσουν» τη μητέρα του τραυματισθέντος ανθρώπου λέγουν «…ήταν θέλημα Θεού να το πάθει» με άλλα λόγια είναι σαν να λένε: «ήταν το γραμμένο του…(από τον Θεό)…να το πάθει»!
Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι ο Θεός δεν είναι ο «προγραμματιστής» μιας προκαθορισμένης ζωής, μέσα στην οποία είμαστε άβουλες μαριονέτες. Αντιθέτως είμαστε δημιουργημένοι «κατ’εικόνα…» δηλαδή ελεύθεροι, έχοντας την δική μας θέληση και βούληση να κατευθύνουμε την ζωή μας σύμφωνα με τις επιλογές που διαλέγουμε, σύμφωνα με την λογική και τα «πιστεύω» μας.
Το θέλημα του Θεού είναι ένα: Ο Θεός «…πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν…» (Τιμ.Α’ 2:4).
Κάποιοι μπερδεύονται με το θέμα «Χρόνος-Θεός». Υποστηρίζουν λοιπόν ότι αφού ο Θεός γνωρίζει τα πάντα και επειδή για τον Θεό έχουν γίνει τα πάντα, άρα η ζωή μας είναι σκλαβωμένη κάτω από την «γνώση του Θεού» (επειδή τα ξέρει ο Θεός άρα έτσι πρέπει να γίνουν). Όμως αυτό είναι λανθασμένο.
Κατ’ αρχήν θα πρέπει να αναλογιστούμε το εξής: από την μία λέμε ότι ο Θεός ξέρει τα πάντα…άρα όλα έχουν γίνει… άρα υπάρχει πεπρωμένο. Το ζήτημα όμως είναι ότι…ΔΕΝ γνωρίζουμε το τι ξέρει ο Θεός, άρα η γνώση του Θεού για το μέλλον μας δεν μπορεί να μας επηρεάσει αλλά ούτε και το έχει προκαθορίσει ο Ιδιος!
Ο Θεός ως Άκτιστος δεν υπόκεινται στον χωροχρόνο. Η ιδιότητά του αυτή του δίνει την δυνατότητα να γνωρίζει τα πάντα, όμως όχι διότι τα έχει «προγραμματίσει» πως θα γίνουν, αλλά διότι μπορεί και βρίσκεται και εκτός του χωροχρόνου. Για τον Θεό δηλαδή δεν υπάρχει «τώρα» ή «μετά», δεν υπάρχει μέλλον ή παρελθόν, για τον Θεό δεν υπάρχει χρόνος, γιατί δεν υπόκεινται στον χρόνο όπως κάθε άλλο κτιστό ον (άγγελοι, άνθρωποι, ζώα…) ή και άψυχα αντικείμενα τα οποία επειδή βρίσκονται μέσα στον χωροχρόνο υπόκεινται στην φθορά.
Ο Θεός λοιπόν μπορεί να γνωρίζει το μέλλον και την κατάληξη του καθενός μας, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι έχει προαποφασίσει το τέλος μας. Η έννοια την Παντογνωσίας του Θεού δεν πρέπει να συγχέεται με το «πεπρωμένο» του κάθε ανθρώπου.
Ο Θεός δεν προορίζει αλλά προγνωρίζει. Το θέλημα του Θεού είναι να σωθούν όλοι οι άνθρωποι και όχι να υποφέρουν. Μην κάνουμε λοιπόν τον Θεό συνένοχο με τα λάθη μας και ρίχνουμε την ευθύνη σ’Αυτόν.
Εάν κάποιος καπνίζει μανιωδώς και βγάλει καρκίνο στους πνεύμονες δεν ήταν «θέλημα Θεού» να το πάθει, αλλά δικό του «θέλημα». Διότι αυτός γνώριζε ότι με αυτό που κάνει κινδυνεύει να αρρωστήσει όμως συνέχιζε.
Πολλές φορές θέλοντας να απενεχοποιηθούμε για την κατάληξη κάποιων επιλογών μας λέγουμε ότι ήταν «Το θέλημα του Θεού» να γίνει αυτό. Όμως αυτό όχι μόνο δεν μας απαλλάσσει από την ευθύνη των πράξεών μας αλλά συγχρόνως γίνεται και αιτία μεγάλης αμαρτίας μιας και ρίχνουμε το «φταίξιμο» στον Θεό.
Ο Θεός είναι ο Κύριος της Ζωής και του Θανάτου. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι είναι υπεύθυνος για την διαχείριση της ελευθερίας μας. Διαχειριστές της ζωή μας είμαστε εμείς οι ίδιοι και αυτό ακριβώς είναι το μεγαλείο του Θεού μας, ότι μας αφήνει ελεύθερους να επιλέξουμε και να διαμορφώσουμε την ύπαρξή μας και την ζωή μας γενικότερα.
Δεν υπάρχει λοιπόν πεπρωμένο για κανέναν, δεν υπάρχει τίποτα προδιαγεγραμμένο για την ζωή μας. Σαν όντα που έχουμε την ελευθερία και το νου να κάνουμε της επιλογές της ζωή μας είμαστε οι διαχειριστές και οι αρχιτέκτονες της πορείας μας στην ζωή αυτή αλλά και οι διαμορφωτές για την Ζωή μετά την ζωή.
« Τὸ νικᾶν αὐτὸν εαὑτὸν πασῶν νικῶν πρώτη τε καὶ ἀρίστη, τὸ δὲ ἡττᾶσθαι αὐτὸν ὑφ᾽ ἑαυτοῦ πάντων αἴσχιστόν τε ἅμα καὶ κάκιστον.» [Πλάτων, Νόμοι, 626e]
« Κάνε αυτό που θέλεις ,αυτός είναι ο Νόμος »
Αυτό είναι το σατανιστικό μάντρα που εκφώνησε ο Άλιστερ Κρόουλι .
Οι σατανιστές πρεσβεύουν την τέρψη των πιο πρωτόγονων και διεστραμμένων ενστίκτων και επιθυμιών. Αυτός είναι ο «μικρός εαυτός» -- η φωνή του διαβόλου μέσα στο κεφάλι μας, ο συνηθισμένος εαυτός μας, οι εγωισμοί μας ανεξέλεγκτοι από τον μεγάλο Εαυτό, την ψυχή που συνδέεται με την Ηθική και Πνευματική Τάξη, δηλαδή τον Θεό. Ο κόσμος σήμερα απελευθερώνει αυτόν τον πρωτόγονο εαυτό .
Καθώς ο άνθρωπος κατεβαίνει ως προς τον αυτοσεβασμό, ο Σατανισμός ανεβαίνει.
Η Αυτοκυριαρχία έχει να κάνει με την αναγνώριση και την υπέρβαση του συνηθισμένου εαυτού σου. Είναι πολύ δύσκολο αλλά είναι το κλειδί της ευτυχίας. ( Δεν θα έπρεπε να δίνω αυτό το μάθημα καθώς δεν έχω κατακτήσει ακόμα την αυτοκυριαρχία.)
Η αυτοκυριαρχία είναι το κλειδί για τα πάντα
από τον Henry Makow PhD
Ο συνηθισμένος εαυτός μου είναι ένα αστείο πλάσμα.
Στα συνώνυμα του «τσουρλιχ» ( χοντροκοπιά,χωριατά) περιλαμβάνονται ο άξεστος, ο χοντροκομμένος, ο εγωιστής, ο αγενής, ο τεμπέλης, ο άθλιος και ο μίζερος. Προσθέστε και το άχαρος.
Αποκαλώ τον εαυτό μου : "Uncool Henry". Ο ξενέρωτος Χένρυ.
Ο ανώτερος, πραγματικός Εαυτός μου -- ο "Cool Henry" -- ασχολείται με μια συνεχή προσπάθεια να εκπολιτίσει και να ελέγξει αυτό το βάναυσο και να τον κάνει ευπαρουσίαστο.
Ναι, έχουμε δύο εαυτούς. Ο πρώτος είναι ο λάτρης που θέλει ο κόσμος να τον κάνει να νιώσει καλά. Αυτή είναι η φωνή στο κεφάλι μας.
Οι σκέψεις μας είναι κυρίως αφοσιωμένες στο αν θ᾿αποκτήσουμε ή χάσουμε κάτι : ασφάλεια, χρήματα, σεξ, δύναμη, αναγνώριση, αγάπη -- όλα αυτά μας κάνουν να νιώθουμε προσωρινά καλά όταν τα έχουμε.
Θέλετε να μάθετε πώς να κάνετε τους ανθρώπους να σας συμπαθήσουν; Κάντε τους να νιώσουν καλά. Αυτό δεν θέλουμε από τους άλλους ;
Ωστόσο, οι περισσότεροι από εμάς είμαστε αρκετά ανίκανοι όταν πρόκειται για αυτό. Απαιτεί προσπάθεια, αυτοκυριαρχία.
Το κλειδί είναι να αναγνωρίσουμε ότι δεν είμαστε η φωνή στο κεφάλι μας . Αυτό ανήκει στο μυαλό των πιθήκων στον υλικό κόσμο.
Πρέπει ν᾿ αναγνωρίσουμε και να ξεσκεπάσουμε αυτό το ύπουλο κάθαρμα που εύκολα προσλαμβάνει την ταυτότητά μας.
Πώς μπορούμε να αντιμετωπίσουμε αυτό που δεν μπορούμε να αναγνωρίσουμε;
Για παράδειγμα, υποθέτουμε πως ο συνηθισμένος εαυτός μου είναι Τεμπέλης.
Σχεδόν οτιδήποτε κάνω -- από το να στρώνω το κρεβάτι μου μέχρι να βγάζω τα σκουπίδια -- συνοδεύεται από την επωδό : "Πρέπει να το κάνω ;"
Αυτή είναι μια κακή συζήτηση. Πρέπει να τελειώνεις μαζύ της από την αρχή.
ΣΟΥΠΕΡΜΑΡΚΕΤ
Σήμερα ήμουν σε ένα σούπερ μάρκετ. Ο ταμίας έκανε ένα λάθος και δεν με χρέωσε για μια πλάκα τυρί γραβιέρα $20.
«Ουάου», σκέφτηκε ο ξενέρωτος Χένρι. «Θα μπορούσα να πάρω αυτό το τυρί δωρεάν».
Όμως ο ψύχραιμος Χένρι επενέβη.
Ο Θεός είναι η ηθική τάξη. Πάντα παρακολουθεί.
Αυτό που κάνεις όταν κανείς δεν σε βλέπει καθορίζει ποιος είσαι.
Ζούμε σε μια ηθική διάσταση. Η ηθική είναι εξίσου πραγματική με το ύψος, το πλάτος και το μήκος .
Δεν μπορείς να νιώσεις καλά αν δεν είσαι καλά, όχι απλά να δείχνεις καλά.
Έτσι, επεσήμανα το λάθος στον ταμία και πλήρωσα το τυρί.
«Μούτσος γκράτσιας», είπε .
Είμαστε όλοι,σχετικά με τους άλλους ανθρώπους, αυτό που μας κάνει να νιώθουμε καλά. Αυτοκυριαρχία είναι να το κάνουμε μόνοι μας.
Αυτό με έκανε να νιώσω καλά. Φανταστείτε αν αυτός ο φτωχός ταμίας έπρεπε να πληρώσει;
Θα μπορούσα να είχα απολαύσει αυτό το τυρί γνωρίζοντας ότι το έκλεψα;
Αυτοκυριαρχία. Ξεπερνώντας το νωχελικό ανόητο εσωτερικό μας.
Ο πολιτισμός βασίζεται στο ότι ο καθένας υπακούει στον ανώτερο εαυτό του.
Αυτή είναι η ουσία της αληθινής θρησκείας.
Δεν μπορείς να έχεις πολιτισμό χωρίς αληθινή θρησκεία. Δεν μπορείς να έχεις αληθινή θρησκεία χωρίς Θεό.
Ο Ιστός
Ζούμε σ᾿ένα δίκτυο, έναν ιστό που δημιουργήθηκε και ελέγχεται από Καμπαλιστές (Σατανιστές) Εβραίους.
« Η απεικόνιση ενός ψεύδους ως αλήθεια αρκεί για να γίνει αλήθεια » είναι η ουσία της καμπαλιστικής εβραϊκής κοσμολογίας, δηλαδή του σατανισμού.
Ο κατώτερος εαυτός, ο Uncool Henrys, ζει σε αυτό το υλιστικό κατασκεύασμα.
Οι Cool Henrys ζουν στον πραγματικό κόσμο που είναι πνευματικός και ηθικός χαρακτήρας.
Όσον αφορά τους ανθρώπους, ο Θεός είναι μια ηθική διάσταση στην οποία τα πνευματικά ιδανικά (αλήθεια, αγάπη, καλοσύνη, ομορφιά, δικαιοσύνη) είναι αυτονόητα.
Ο Θεός είναι Πραγματικότητα. Το να στερηθείς την παρουσία Του, σημαίνει να είσαι ασυνείδητος. Αποκοιμισμένος.
Η ανθρωπότητα έχει αποικιστεί από μια σατανική λατρεία, τον Καμπαλισμό.
Αυτή η λατρεία κάνει ό,τι περνά από το χέρι της για να καταστρέψει τη σύνδεσή μας με τον Θεό, τον ανώτερο πραγματικό εαυτό μας.
Ας τα ξεπεράσουμε διαχειριζόμενοι πρώτα τον κατώτερο εαυτό μας.
Με διαφορά η πιο σημαντική σχέση μας είναι με τον Θεό, τον Ανώτερο Εαυτό μας. Ο λόγος που διψούμε τόσο πολύ γι᾿αγάπη ( όπως τά --"μου αρέσει"-- στο φ/β ή τουΐτερ ) είναι επειδή ο Θεός απομακρύνθηκε.
Το να πιστεύεις στον Θεό είναι να πιστεύεις στον Εαυτό σου. Πρέπει να πιστέψουμε ξανά στον εαυτό μας.
Ας γιορτάσουμε και ας λατρεύουμε (αγαπάμε) τον Θεό. Ας αφυπνισθούμε !
Ἐγώ ἔχω νά προσθέσω ἕνα μόνον,στό πολύ καλό αὐτό κείμενο τοῦ Χένρυ Μακόου : Ξεφύγετε ἀπό τόν ἐγωϊσμό. Ὅσα λιγώτερα λέτε,ὅσο πιό ἤπια τά λέτε,τόσο πιό κοντά στόν Ἀνώτερο ἑαυτό σας θά ἔρχεστε. Τά πολλά λόγια,οἱ φωνές ἔρχονται ἀπό τόν κακό μικρό ἑαυτό καί τό μόνον κέρδος σας εἶναι τό ἄδικο. Χαμηλῶστε λίγο τό κεφάλι,γίνετε ταπεινοί. Τό κέρδος θά εἶναι δικό σας,νά εἶστε σιγουροι...
Εὐριπίδης :
ταπεινὰ γὰρ χρὴ τοὺς κακῶς πεπραγότας λέγειν, ἐς ὄγκον δ᾿ οὐκ ἄνω βλέπειν τύχης φωτό
( Ἰωάννης Στοβαίος 3,22.24 )
(Αὐτοί πού ἔχουν κάνει πράξεις στήν ζωή τους, πρέπει νά εἶναι ταπεινοί, ὅταν θέλουν νά μιλάνε, καί νά μήν σηκώνουν βλέμματα πιό πάνω ἀπό τήν δύναμιν τῆς τύχης )
Φώναξα στο γραφείο μου